पुढच्या वर्षी ये रे लवकर .... तुझी वाट बघतोय ...

 गणपती बाप्पा सर्वांचे श्रद्धास्थान, प्रत्येक वर्षी बाप्पाच्या आगमनाची वाट पाहणारे असंख्य भक्त आहेत. त्यापैकी मी एक ! श्री गणेश चतुर्थीला आगमन होण्याच्या काही दिवस अगोदर पासून स्वागताची तयारी आणि नंतर निरोप देण्यासाठी मनाची तयारी ! काल फेसबुक वर एक सुंदर चित्ररूपी संदेश वाचायला मिळाला (लेखकाचे नाव त्यात दिलेलं नव्हतं) आणि वाटलं “प्रत्येकाच्याच भावना आहेत या !” त्यात एक मनाला स्पर्शलेला, भावलेला संदेश असा होता, “तुझी पाठमोरी आकृती बघितली कि तू चालल्याची जाणीव मनाला होते, वाटतं तू मागे वळून बघशील....” पण बाप्पा ठरलेल्या दिवशी येतो आणि ठरलेल्या दिवशी त्याच्या गावाला निघतो पण जाताना आशीर्वाद नक्कीच देतो... असा प्रत्येकाचा विश्वास असतोच असतो.

बाप्पाचे स्वागत करताना जोश, उत्साह कुठून येतो याचं गुपित मला अद्यापही उलगडलेलं नाही, कुठल्याही बाप्पाच्या मिरवणुकीत (या वर्षी मिरवणूक नसणार) तुम्हाला उत्साह पहायला (लहान थोर सगळ्यात हा उत्साह सारखाच) मिळेल, मग तो पारंपारिक लेझीमचा खेळ करताना असेल, झांज वाजविताना असेल अथवा एखादा वाद्यवृंद असेल, ढोल ताशा असेल, कुठून येतो हा उत्साह , ही ऊर्जा ? बाप्पा वरच प्रेम, श्रद्धा च असावेत याचं उत्तर. मी असेही व्यावसायिक पहिले आहेत कि जे श्री गणेश चतुर्थी ते अनंत चतुर्दशी पर्यंत गणरायाच्या सेवेत असतात, त्या दरम्यान प्रथम प्राधान्य हे गणपती बाप्पाच !! मूर्तीची प्रतिष्ठापना करायची आणि नित्य नियमाने श्रीं ची आरती करायची, प्रसाद वाटप करायचा, सार्वजनिक ठिकाणी उत्सवाच्या माध्यमातून विविध सामाजिक बांधिलकीचे उपक्रम (या वर्षी अनेक मंडळांनी उपक्रम पार पाडले आहेत, खरं तर हेच अभिप्रेत आहे) पार पाडायचे असा साधारण अलिखित नियम गणेशभक्त पाळतात असं पाहण्यात येतं. १४ विद्या आणि ६४ कलांचा अधिपती असणारा गणपती बाप्पा म्हणजे “महागुरुच” जणू , त्याचा कृपाप्रसाद मिळवायचा म्हंटल कि कुठेही तडजोड नाही.

बाप्पा चा गजर करताना तर ब्रह्मानंदी टाळी वाजल्याचा आनंद मिळतो, म्हणूनच पारंपारिक मिरवणुकीत जो आनंद मिळतो तो आनंद वेगळाच ! तो व्यक्त नाही करता येणार त्याची फक्त अनुभूतीच घ्यावी लागेल. गीतकार जगदीश खेबुडकर यांनी त्यांच्या गीतात याचा उल्लेख देखील असाच केला आहे, “ब्रह्मानंदी जीव होई वेडा कि पिसा”, बाप्पाची रूपे अनेक, आखीव रेखीव बाप्पा ही तेवढेच मनोहारी वाटतात जेवढी पुरातन शिल्पातील बाप्पा , ही एक वेगळीच जादू आहे ज्यामध्ये माणूस सगळी दु:ख विसरतो आणि त्या गणेशतत्वाशी तल्लीन होतो, एकरूप होण्याचा प्रयत्न करतो.

आज विसर्जन आहे, पण मुळात विसर्जन हे बाप्पाचं होतच नाही विसर्जन होते ते माझ्यातल्या “मी” च कारण बाप्पात आणि माझ्यात फक्त बाप्पाच उरतो, माझ्यातला “मी” पाण्यात विरघळून जातो आणि जड अंत:करणाने आणि भरलेल्या डोळ्याने गणेशभक्त घरी परतू लागतात, मनात एकच विचार असतो, “पुढच्या वर्षी लवकर येणार” घरी परतल्यावर बाप्पा घरात जिथे विराजमान असतो त्याठिकाणी आपसूकच हात जोडले जातात......

 गणपती बाप्पा मोरया, मंगलमुर्ती मोरया !!  

 संकल्प करू, घरच्या घरी विसर्जन करू, शक्य नसल्यास महानगरपालिकेने केलेल्या व्यवस्थेचा वापर करावा.

अमित बाळकृष्ण कामतकर

सोलापूर

तळटीप: Share & Comment करण्यास विसरू नका.